Ema Datshi

ཨེ་མ་དར་ཚིལ་

Jeśli ktoś był w Bhutanie, a nie spróbował ema datshi, to tak, jakby był w Rzymie i nie widział papieża, czyli tak, jakby wcale w Bhutanie nie był. Bo ema datshi to narodowe danie krainy grzmiących smoków i latających tygrysów. Jada się je chętnie i niemal codziennie, zwłaszcza, że przygotowanie tego smakołyku jest bardzo proste i nie zajmuje dużo czasu. Mimo to nie każdy odważy się spróbować, a ci, którzy się odważą, no cóż, przeżyją niezapomnianą przygodę kulinarną.

Żeby przygotować narodową potrawę Bhutanu potrzebujemy głównie chilli, ale nie tylko, oczywiście. Oto najczęściej stosowane proporcje:

Około 250 gram zielonego chilli (są różne wersje, można użyć różnokolorowych papryczek)

1 średnia cebula

2 pomidory,

4-5 ząbków czosnku,

Około 200 g sera typu feta

Olej, woda, sól, masło

Zielone listki kolendry (niekoniecznie).

Papryki kroimy wzdłuż na ćwiartki, wydłubujemy nasiona. Radzę robić to w rękawiczkach, bo potem piecze skóra, i, broń Boże, nie zatrzeć sobie oka! Bhutańczycy często pozostawiają nasiona, żeby było bardziej pikantnie.

Cebulę kroimy w piórka. Chilli i cebulę wrzucamy do gara (woka) z niedużą ilością wody i podduszamy około 10 minut. Można dusić na oleju lub wodzie z olejem.

Dodajemy sparzone, obrane i pokrojone w kostkę pomidory i posiekany czosnek. Solimy do smaku i dusimy razem około 2-4 minut. Na samym końcu dodajemy ser. I tu jest największy problem, bo takiego sera, jak do swojego ema datshi dodają Bhutańczycy nigdzie raczej nie kupimy.

Powinien to być ser z mleka jaka, a właściwie z mleka dhri, bo tak nazywa się samica tego zwierza.

Z braku dhri i jej mleka możemy użyć sera fetopodobnego lub jakiegoś innego, miękkiego białego sera. Możemy jeszcze dodać łyżkę świeżego masła.

Podajemy z ryżem, najlepiej czerwonym, bhutańskim.

Przed spożyciem upewnijmy się, czy mamy pod ręką mleko albo wódkę, bo tylko te substancje są w stanie złagodzić działanie kapsaicyny, czyli ugasić pożar w gębie. Woda tylko pogarsza sprawę.

Smacznego.